• vrijdag 19 mei  2017 19.30
• Kunstmaan, Stedekestraat 72, Tilburg
• Lezing en workshop

Pek van Andel ( 1944) is een Nederlands experimenteel oogheelkundige aan de Rijksuniversiteit Groningen. In 2000 ontving hij mede de Ig Nobelprijs voor Medicijnen voor MRI-scanning van de geslachtsdaad. Hij is bezig met het promoveren op het begrip serendipiteit. Hij ontwikkelde een kunstmatig hoornvlies en ontving hiervoor in 1992 de innovatieprijs van de stad Groningen. In 1996 deed hij experimenteel onderzoek naar de balpenmoord in Leiden. Het meest bekend is hij evenwel als verzamelaar en verspreider van voorbeelden van ‘serendipiteit’: toevallige vondsten in de wetenschap. Zijn studie kwam onlangs uit in Frankrijk .

Serendipity is an unsought finding or the art of making an unsought finding. The word was coined by British Walpole in 1754. The term was first only used in literary circles. Cannon introduced the term in the experimental sciences in 1945. Merton did this in behavioral sciences. Serendipity starts with a surprising observation followed by a correct explanation. The trigger is a riddle, an anomaly, or a novelty. The unsought finding can be a discovery (in science), an invention (in technique), or a creation (in art). Serendipity and systematic research do not exclude, but complement and even reinforce each other.

Cultivating serendipity in life

ʻOne canʼt look for the unknown, because then you donʼt know, where to look forʼ as the Sofists knew already. Therefore ʻone has to expect the unexpectedʼ as Heraclitus said. But you can only find the unexpected, when you know what you expect. Therefore it helps, when you are erudite (= not rude any more), by knowledge, experience, insight and vision. You canʼt program serendipity, then it wouldnʼt be serendipity anymore, but when you do a surprising observation you must have ànd take the time ànd the freedom to find the correct explanation. By doing ʻFriday afternoon experimentsʼ, for example.